Weer thuis
Weer thuis 
Marianne Grootenboer neemt de lezer in Weer thuis mee in haar tocht door het leven. In haar teksten proef je de verwondering, raak je jaargetijden aan in ‘broze bladeren die fluisterend afscheid nemen’ en geniet je van het taalspel van ‘grenzeloze regenbogen’. Met een ‘pirouette die de dans ontspringt’ geeft ze gevoelens weer die iedereen vanaf 15 jaar zal herkennen. Haar heldere tekeningen voegen hier nog een extra dimensie aan toe.
Trouw 9 februari 2013
Met gedichten en pentekeningen vertelt de schrijfster/beeldend kunstenaar over haar leven. Het handzame boek met zwaar papier bestaat uit drie delen. Deel een is voor Grootenboers kinderen. Hierin haalt ze herinneringen op aan haar moeder. De gedichten zijn soms weemoedig, dan weer filosofisch zoals het korte vers waarin zij zich afvraagt wie de ik is die zij in de spiegel ziet. Het tweede deel is opgedragen aan Peter. De persoon over wie de teksten gaan is overleden. Grootenboer vraagt zich af of de dode haar nog kan zien en ze schrijft over haar twijfel aan het bestaan van God. In het gedicht 'Wat ze zeggen' spreekt ze God rechtstreeks aan. Ze belooft alles voor hem te doen: 'zelfs in je geloven en dat zegt wel wat'. Deel drie 'Leve het leven' bevat teksten over alledaagse dingen, zoals verliefdheid en het ontwaken van een kind. Op elke pagina staat een gedicht of notitie in een kader en een pentekening die de tekst aanvult. Een prettige uitgave met helder taalgebruik om in te bladeren, te lezen en om te herlezen. Vanaf ca. 15 jaar. Sandra Oostveen NBD Biblion
